والدین معمولاً نمیخواهند اشتباه کنند. بسیاری از مواقع والدین فقط به "غریزه فرزندپروری" خود اعتماد میکنند و سعی نمیکنند در مورد مسائل و مشکلات رایج فرزندپروری کمک بگیرند. متأسفانه بسیاری از ما به طور غریزی نمیدانیم در هر موقعیتی که به عنوان پدر و مادر با آن روبرو هستیم باید چه کار کنیم و همه ما شاید هر از گاهی اشتباه کنیم. در ادامه برخی از اشتباهات رایج در فرزندپروری را مطرح کردهایم:
1) عدم تلاش برای رفع مشکلات: بسیاری از والدین ماهها یا سال ها با ناامیدی با مشکلات زندگی میکنند چون فکر میکنند برخی از مشکلات قابل حل نیستند یا خیلی زود آنها را میپذیرند. برخی از این مشکلات عبارتند از جنگ قبل از خواب، بیدار شدن مکرر در شب، یا تحمل مشکلات رفتاری کودکان.
2) نادیده گرفتن اهمیت بازی :بیشتر والدین احساس میکنند برای آموزش نظم و ترتیب و حد و حدود باید کودک را در کلاس های رسمی ثبت نام کنند. اما این قضیه اهمیت زیادی ندارد. بازی آزاد بهترین ابزار برای پرورش مغز کودک است. در بازی، کودکان به طور طبیعی و به اندازهای که لازم است خود را به چالش میکشند. از آنجا که این چالشها توسط کودک طراحی میشوند، میزان سختی و آسانی آنها مناسب هستند.
3) داشتن انتظارات غیرواقعی: انتظارات باید واقع بینانه و با مراحل رشد جسمی و شناختی کودک هماهنگی داشته باشند.
4) ثابت قدم نبودن و رفتار های ضد و نقیض: ثبات رمز موفقیت در برخورد با کودکان خردسال است. وقتی در اجرای قوانین ثبات نداشته باشید، کودک گیج شده و ممکن است رفتار نامناسب را بیشتر انجام دهد و یا اوقات تلخی کند. اگر بعضی اوقات بسیار سخت گیر هستید، اما در مواقع دیگر تسلیم میشوید یا اهمیتی به کارهای فرزندتان نمیدهید و قاطع نیستید، آنها رفتار درست را یاد نخواهند گرفت.
5) نداشتن قوانین یا تعیین محدودیتها: برخی والدین همیشه باب میل کودک رفتار میکنند و به او اجازه هر کاری میدهند. اما زندگی بدون محدودیت برای کودکان دشوار است. داشتن قوانین، تعیین محدودیت ها، برنامههای روزمره ثابت و ارائه گزینههای محدود به کودک کمک میکند برنامه روزانه خود را پیشبینی کند.
6) لجبازی با کودک: به جای مقابله، دعوا یا لجبازی، میتوانید با یادگیری تکنیکهای کارآمدتر به ادامه یافتن رفتارهای منفی خاتمه دهید. داد زدن و دعوا موجب تشدید و تقویت رفتارهای منفی میشود.
7) توجه نکردن به کودکان برای رفتار خوب: از اشتباهات رایج والدین در تربیت کودکان توجه نکردن به کودکان برای رفتار خوب است. بنابراین بسیاری از والدین به اشتباه در مقابل رفتار بد کودک، ناله و انتقاد می کنند ولی وقتی فرزندانشان کار درستی انجام می دهند هیچ حرفی نمی زنند زیرا از آنها انتظار دارند این کار را انجام دهند. وقتی کودک کار مثبتی انجام می دهد به او توجه کنید و به رفتار خوب و مناسب پاداش دهید. پاداش رفتار و عملکرد مثبت کودک می تواند تعریف و تحسین یا در آغوش گرفتن و بوسیدن کودک باشد. این نوع مشوق ها تاثیر طولانی مدت خواهند داشت.
گردآورنده: سارا معصومی، روانشناس تربیتی